Het non-existente oor van Van Gogh (4)

Het stilzwijgen van Pepje op blogspot heeft velen de wenkbrauwen doen fronzen, danwel aan de kont doen krabben. Om een en ander op te helderen hebben wij een kort interview met Pepje gehouden.

Je bent stil geweest hè.
Ja.

Nog een reden toe?
Mwah, drukte.

Niks te melden gehad over de Amerikaanse verkiezingen?
Nou ja, de Amerikanen hebben in kleine meerderheid voor Bush gekozen. (Dat het om een kleine meerderheid gaat kun je zien om een site als deze.) Wat dat betekent? Nog vier jaren Bush: een verdere ineenstorting van de Amerikaanse economie, een verder onder druk zetten van de Axis of Evil, waarbij Noord-Korea vermoedelijk het volgende doelwit wordt, de Irak-kwestie en de Israel-kwestie blijft onopgelost. Niet veel nieuws onder de zon dus.

En de golf van geweld door Nederland dan?
Opgeklopt mediacircus.

Waarom heb je hier op je blogspot er het zwijgen toe gedaan wat betreft de kwestie rondom de afschuwelijke moord op Van Gogh? Was het omdat het je geen lor interesseerde dat er iemand om zijn mening werd neergeknald?
Nee. Van Gogh was een dikke oproerkraaier en zijn mening was abject - maar hoe abject ook, zijn mening moet iemand kunnen blijven geven. (Dat vond Voltaire al, die spinazieboer).

Was het omdat je bang was om te spreken?
Nee, want de tuinman en de dood.(*)

Zeg eens eerlijk, jij vierde een feestje om de dood van Van Gogh.
Ja, Theo zou het zo gewild hebben.
Serieus, Van Gogh was wat betreft zijn columns een uitermate vervelend figuur die hoogstpersoonlijk (ik geloof die analyse van de AIVD wel) heeft bijgedragen aan een fors verhoogde animositeit tussen radicaliserende moslims en radicaliserende niet-moslims. Dat rechtvaardigt echter uiteraard geen moord.

Waarom deed je er dan het zwijgen toe?
Omdat ik de gulden regel wél hanteer die Theo van Gogh niet begreep of wilde toepassen: als je niks zinnigs te melden hebt, zwijg dan.




_________________________________

(*) Toen in 1976 aan Joop den Uyl werd gevraagd om meer bescherming voor de ministers (ivm de Molukse terreurdreigingen) antwoordde deze: "Nee, want de tuinman en de dood".
Een mooi uitgangspunt wat mij betreft, fatalistisch, berustend en tevens optimistisch. Leef je leven maar zoals je het zelf in wilt vullen, de dood kiest tóch wel zelf uit wanneer hij je komt halen.
Een les voor allen die zich de mond gesnoerd willen voelen door de moord op Van Gogh.

P.N. van Eyck - De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -

Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.

"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"

Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."