Monday, December 14, 2009

Meningenmoe

Jottum, de NOS heeft een vernieuwde website, lees ik op teletekst.

Nieuw!
Weer Nieuw! Altijd Nieuw!

En, zo ronkt de NOS:

De website biedt ook meer ruimte voor interactiviteit.Zo kan iedereen op het nieuws van de dag reageren.


Nee! Nee! Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!
Niet nog meer ondoordachte meningen van onbeduidende ON'ers die ik ook kan horen als ik 's ochtends tegen mezelf in de spiegel praat. Interactieve websites, "linkse" en "rechtse" weblogs, twitter, interactieve tv-programma's en radiotalkshows... aargh! Ik word er zóóó meningenmoe van...

Disclaimer: de ironische hypocrisie van deze antimening ontgaat me niet.

Friday, November 20, 2009

007

Met de gemeenteraadsverkiezingen in Nijmegen ben ik uw nummer 7.

Oomen. Pepijn Oomen.

Thursday, November 12, 2009

Groene Kansen

Gisteren presenteerden we het boekje "Groene Kansen in Nijmegen genomineerd door bewoners" aan het college van B&W. Een fijn boekje met 29 mooie groene plekjes in Nijmegen, of plekken waar potentieel veel groen te maken is. En vaak juist op de stukken in de stad waar het groen schaars is. Hoera, dus!

Je kunt het boekje hier vinden. Binnenkort komen we met een initiatiefvoorstel om het grootste deel van de groene kansen direct middels een bestemmingsplanwijziging te verzilveren/-"groenen".

Foto's van de aanbieding volgen zodra ik ze heb :)

Thursday, November 05, 2009

Kandidaat!

Zo, ik sta kandidaat voor de gemeenteraad van Nijmegen. De kandidatencommissie adviseert over mij dat ik in blok 2, plek 2 t/m 6, terecht moet komen. Nu is het woord aan de GroenLinksers die de komende week per post mogen stemmen!

Om iedereen daarmee te helpen, zie mijn speciale campagnesite www.pepijnoomen.nl !
(design door mijn goede vriend Michiel)

Saturday, October 24, 2009

Initiatiefvoorstel fietsparkeren

Binnenkort kom ik met een initiatiefvoorstel om meer fietsenklemmen en -parkeerplekken in de binnenstad en rond het stationsgebied te realiseren. In de afgelopen raadsperiode zijn er al heel veel extra (gratis) fietsenstallingen gecreëerd, maar het beleid dreigt ten onder te gaan aan het eigen succes: steeds meer Nijmegenaren gebruiken de fiets. Tijd om er dus nog een tandje bij te zetten!

In De Gelderlander stond er vandaag al dit over te lezen:

Veel fietsklemmen in stad erbij

NIJMEGEN - De Nijmeegse binnenstad kan wellicht worden uitgerust met honderden extra fietsklemmen. De gemeente is drukdoende de mogelijkheden te onderzoeken.
Vast staat al dat er extra klemmen komen bij cultureel centrum De Lindenberg. Maar ook tientallen andere populaire stallingsplaatsen voor fietsen worden onder de loupe genomen.

Volgens GroenLinks, dat hiertoe binnenkort met een initiatiefvoorstel komt, zijn er bijvoorbeeld volop mogelijkheden in de Burchtstraat naast H&M. Ook op het pleintje bij de Mariënburg, vlakbij de Stadswinkel, zouden fietsklemmen kunnen komen. Ook kleinere locaties verdienen de aandacht, vindt de partij, zoals in de Bloemerstraat, Hezelstraten en de Houtstraat. Fietsen staan daar doorgaans toch al, de klemmen zouden het straatbeeld wat verfraaien.

Om te zorgen dat de doorgang vrij blijft voor bijvoorbeeld gehandicapten, moeten er rondom de fietsklemmen duidelijke wegmarkeringen komen. Ook moeten er meer borden komen die verwijzen naar stallingsmogelijkheden voor fietsen. Verder pleit de partij ook voor meer overdekte fietsenstallingen door er leegstaande winkelpanden voor te gebruiken.

Verkeerswethouder Jan van der Meer wil ook aan de Bisschop Hamerstraat dee stalling uitbreiden met 300 extra plaatsen. Daartoe moet er een verdieping gebouwd worden. Het wachten is nog op onder meer een bouwvergunning.

Sunday, October 11, 2009

gelezen: Zomertijd

J.M. Coetzee, Zomertijd

Hoe megalomaan ben je als je voor je autobiografie een journalist opvoert die onderzoek doet naar jou door je exen en andere belangrijke vrouwen te interviewen? Mulisch zou het Coetzee niet nagedaan hebben, toch komt de laatste er wel mee weg (de eerste heeft dan ook nooit die N-prijs in de wacht gesleept). Hij doet het ook goed: nietsontziend voor zichzelf. Uit de verhalen van de (soms onsympathieke) vrouwen komt het beeld van een schuchtere, mislukte dertiger, met wie iedereen zich zonder moeite kan identificeren. Deprimerend, maar af en toe met fijne observaties.

In Coetzees ogen zullen wij mensen de politiek nooit opgeven omdat politiek te handig en te aantrekkelijk is als theater voor het botvieren van onze laagste emoties.

Tuesday, September 22, 2009

Fietsen

In het kader van de 'Week van de vooruitgang' ben ik dit weekend op de fiets gesprongen naar de plek waar ik mijn familiereünie ging vieren. Vijftig kilometer buiten Nijmegen, en in de buurt genoeg om de fietsrouteknooppunten uit te proberen!

In plaats van de prachtige online routeplanner van de fietsersbond nu dus eens gebruik gemaakt van de knooppunten van Lekker fietsen.nl. En het werkt als een zonnetje! Waar de fietsrouteplanner van de Fietsersbond af en toe behoorlijk moeilijk is (omdat je van buiten komt en geen flauw idee hebt welke weg rechts je precies in dit en dit dorp moet nemen langs kerkje zus en zo) en ik met mijn prachtige ruimtelijke inzicht dus minimaal 15 kilometer extra aflegde, is dit systeem waterdicht met heldere en overzichtelijke bewegwijzering. Allemaal doen dus. Lekker fietsen!

uitgelezen: Het Bureau

J.J. Voskuil, Het Bureau 7. De dood van Maarten Koning
J.J. Voskuil, Bestiarium
J. Heymans, Lam naast leeuw. Over J.J. Voskuil
Een zondagmiddag met J.J. Voskuil. 27 meest academische reacties op Het Bureau

Heh. Heerlijk. De teleurstelling weer lezende waaruit Het Bureau voortsproot (hoewel ik geen illusies koester, wetende dat ook ik die teleurstelling ooit aan den lijve zal ervaren). Maar ook het Bestiarium, niets meer dan een vergaring van verschillende confrontaties die Voskuil beschrijft tussen de onbeschaafde mens en het dier...

Je hoeft maar op zaterdagmiddag door de P.C. Hooftstraat en de Leidsestraat te lopen en al die brutaal geklede en geverfde vrouwen met hun goed gesneden mannen te zien om te weten dat de wereld naar de bliksem gaat. Bij het Leidsebosje probeerde een zwarte hond tussen de auto's door naar de overkant te komen, een langharige, zwarte hond met een wit befje. Hij week telkens terug, probeerde het opnieuw en toen de rij even stil stond, liep hij achterom. In het gras van het plantsoen deed hij een plas, krabde met zijn achterpoten, vond een bot en verdween daarmee tussen de struiken. Ze zouden kunnen beginnen om de mensen die die hond los laten lopen en de automobilisten die niet voor hem stoppen tegen de muur te zetten. Dat is te weinig. Ik weet het. Maar het is een begin.
Bestiarium, p. 27


Een apart chapiter zijn beide beschouwende boeken over Het Bureau. Met name Lam naast leeuw is interessant, omdat het niet alleen de mening van Voskuil over het wetenschappelijk tijdverdrijf op een prachtige manier weergeeft, maar ook omdat het de plek van de wetenschap in de maatschappij en de verhouding tussen de "beperkte" exacte wetenschap en de "onwetenschappelijke" humaniora op een fijna manier fileert. Een aanrader ook, misschien juist, voor mensen die niet bij machte zijn Het Bureau te lezen.

Een zondagmiddag met... is dan juist weer van een ander kaliber: Nijmeegse wetenschappers die hun visie geven op de romancyclus, maar hier bijna alle stuk voor stuk in tonen het werk niet begrepen te hebben. Maar goed, dat is voor mij makkelijk praten achteraf: zij schreven dit toen deel 4 nog maar net uit was.

Zo, en dan even weer genoeg over Voskuil. Alhoewel, Bij nader inzien lonkt Bij nader inzien...

Thursday, September 17, 2009

Belastingen


Voorzitter, laten we ervoor zorgen dat Nederland er eindelijk weer uit gaat zien als Nederland en de autoaccessoires, voorzitter, zijn echt een teken van Veramerikanisering. Daarom voorzitter, tijd voor een grote schoonmaak van onze straten. Als mensen zo graag hun zo obsessieve liefde voor hun auto willen tonen, dan moet dat maar via accijnzen. Voorzitter, als goed linksmensch ben ik natuurlijk niet tegen belastingen, daarom mijn voorstel voor een introductie van een autoaccessoirebelasting, een pooierbakkentaks zou ik het willen noemen. Gewoon voorzitter, één keer per jaar een vergunning halen en dan meteen even aftikken. Duizend euro per accessoire lijkt mij een mooi bedrag. Voor die fluffy dingetjes aan de achteruitkijkspiegels, voor die hoeden op de hoedenplank, voor de bumperstickers op de bumpers en natuurlijk voor elke auto niet in de kleur Oranje, rood, wit of blauw. Ik zou zeggen: de vervuiler betaalt. En mijn vraag aan het kabinet dan ook is, bent u bereid een pooierbakkentaks in te voeren? Lijkt mij heel goed voor Nederland.

Wednesday, September 09, 2009

Hudson oranje?

Het Empire State Building op Manhattan is vannacht oranje verlicht. Dat is ter ere van het Hudsonfestival in New York, dat gisteren is begonnen en deze hele week zal duren. Het doel van het festival is de bewustwording van de 400-jarige band tussen Nederland en Amerika. Kroonprins Willem-Alexander en prinses Máxima zijn deze week In New York voor de viering. De oranje ontsteking is dan ook verricht door onze eigen kroonprins en prinses van Oranje.
bron


Ho, wacht even. Er wordt een monumentaal gebouw in de VS *oranje* verlicht omdat de Brit Henry Hudson in dienst van de Kamer van de VOC in Amsterdam in 1609 Amerika aandeed?

De VOC werd in 1602 opgericht door o.a. Johan van Oldebarnevelt; stadhouder Maurits had daar toch vrij weinig mee van doen. Wel was hij degene die ervoor zorgde dat Van Oldebarnevelt in 1619 onthoofd werd, een zwarte pagina in de Vaderlandsche Geschiedenis. Ondanks het voortdurende gekonkelfoes van het Oranjehuis in de eeuwen hierna bleek Nederland 166 jaar later nog steeds een republiek met een grote voorbeeldswaarde voor de nieuwbakken VS. Dat de Oranjes nu dus in de VS zitten te vieren als ware het dat hun voorvaderen de VS hebben vormgegeven is toch op zijn minst een enorme gotspe.

Thursday, August 20, 2009

gelezen: vrije val

Juli Zeh, Vrije val

En in vrije val dat het gaat. Heerlijke barokke beeldspraak (goed vertaald!) die precies de juiste sfeer maakt. Zodat je als lezer getuige bent van de misdaad door de tekortkomingen in taal & theorie - en uiteindelijk karakter.

Als er meer "detective-thrillers" op dit niveau geschreven waren, was ik fan van het genre.

'Eén universum,' zegt Oskar. 'Zonder vluchtmogelijkheid. Dat moet je onderzoeken. Daar moet je in leven. En de verantwoordelijkheid nemen voor je beslissingen.'
p. 214

Wednesday, August 19, 2009

Mariken van Syrië

"Nijmeegse Mariken is van Syrische oorsprong," meldt de Gelderlander vandaag. Prof.dr. Dirk Coigneau (hoogleraar aan de Universiteit van Gent (helaas nog geen persbericht op de site van Gent te vinden, dus we moeten voor één keer maar de krant op zijn blauwe ogen geloven)) meldt dat het verhaal terugvoert op een Syrische priester die in de vierde eeuw als kluizenaar een ascetisch leven leidde.

Niet verrassend dat het verhaal in oorspronkelijke vorm uit het Midden-Oosten komt: daar komt immers al onze kennis vandaan. (Wat ik wel interessant zou vinden is als iemand nog weet uit te zoeken hoe het verhaal in de mondelinge overlevering dan uiteindelijk in Nijmegen is geplaatst!)

Maar goed, het benne moderne tijden, dus een beetje krant heeft ook reaguurderspanelen. Normaliter ben ik daar rouwig om, maar de reactie van "Geert" is ronduit briljant en een prachtige persiflage op zijn naamgenoot c.s.:

Dat wordt dus een enkeltje Damascus voor deze gelukzoekster.



.

Thursday, August 13, 2009

Vergeving

The whole issue of compassionate release is just not fitting for a treaturous murderer like Abdelbaset al-Megrahi.


De moeder van een van de Lockerbie-slachtoffers toont zich zeer tegen de vrijlating van de aan kanker stervende Libische aanslagpleger (die overigens altijd heeft ontkend). Jammer, want zou men op zo'n moment dan niet moeten aantonen dat de westerse wereld op christelijke waarden geschoeid is: keer de andere wang toe? Vergeef?

Ach. Wanneer leer ik nou eens dat "christelijke waarden" alleen maar van belang zijn wanneer het de propageerders van deze waarden uitkomt?

Tuesday, August 04, 2009

Pandemiehysterie (2)

De eerste mexicaanse-griepdode in NL is eindelijk gevallen. Nog 750 keer deze paniek en we hebben evenveel griepdoden als verkeersdoden.

Valt me nu op - nu het journaal er vanzelfsprekend mee opent - dat er uitgegaan wordt van één dode per 1000 gevallen.
Ah. Hoe zit het met een normale griep? Jawel, één dode per 410 - 3280 gevallen.

En de media, ze panikeerden lustig door.

Saturday, August 01, 2009

Save the kittens!


Er is een enorm kittenoverschot bij het dierenasiel bij Nijmegen. Door de kredietcrisis, veronderstelt men.

Maar kijk toch eens hiernaast. <3

Het is dat die katten van mij dit soort lieve jonkies waarschijnlijk zouden zien als een soort tussengerecht, anders had ik het niet kunnen weerstaan. Dus, doe er iets aan, haal ze nadat je hart uitgesmolten is in huis en ik kom je bezoeken!

Friday, July 31, 2009

Citaat van de week

Het is een soort Koninginnedag zonder koningen, maar met piemels, kutten en dildo's. Dus beter dan Koninginnedag, dat wel.


Ilja Leonard Pfeijffer ziet die hele Gay pride morgen in Amsterdam niet zo zitten... Ik snap dat wel; het is net zo obsceen als het zomercarnaval in Rotterdam, koninginnedagfestiviteiten in het hele land of carnaval in het "katholieke" zuiden. Niettemin, zo lang homoseksualiteit in het verdomhoekje zit bij verschillende benepen religieuzen mag er best wat aandacht voor gevraagd worden. Juist in Nederland anno nu, dat onder leiding van de gristelijken these days zoveel van de verworvenheden van de jaren zeventig aan de straat zet (zie de abortusboot, bijvoorbeeld).

Tuesday, July 28, 2009

Beschaving in de Beekse Bergen


"Bezoekers van safaripark Beekse Bergen mogen vanaf zaterdag niet meer met ontbloot bovenlijf door het dierenpark lopen," rapporteert nu.nl, "Alleen gorillamannen mogen nog imponeren met ontbloot bovenlijf."

Bravo voor dit beschavingsoffensief! Nu de rest van Nederland nog. De gorrillamannen die nog steeds in ontbloot bovenlijf door de straten wensen te paraderen ook opsluiten graag!

Wednesday, July 22, 2009

RIP Louis de Wijze

30 mei 1922 - 20 juli 2009


Sinds 2003 zaten we samen in het stedelijk 4 & 5 mei comité Nijmegen. Je verhalen waren, ondanks of waarschijnlijk juist dankzij alles, altijd vol humor. Met een grap kun je alles relativeren. En relativeren moet je hebben geleerd.

Hoeveel doden hebben we al gezien? We zijn gehard. We kunnen lijken vastpakken en uit de wagon smijten. Bij tientallen tegelijk hebben we ze op de Buna zien liggen. We liepen er langs, stapten er overheen of sleepten ze 's avonds mee terug naar Monowitz. Hun gezichten zijn echter verdwenen in de tijd.
Maar dit kind, Piszta.....
Zijn beeltenis zet zich voor altijd vast in mijn geheugen.
Kees van Cadsand, Ontsnapping uit de dodenmars. Herinneringen van Louis de Wijze aan de concentratiekampen en transporten (Amsterdam 2004) 84


Toen we in het comité met het idee voor een filmmiddag voor de jeugd op de proppen kwamen, waarbij het entreegeld bestaan moest uit een symbolische € 2, stelde jij voor dit te doen middels betaling van één Duitse en één Nederlandse Euro. De symboliek van de vergeving door de eenwording had niet treffender neergezet kunnen worden.

Het ga je goed, Louis.

Saturday, July 18, 2009

Compositie van een meesterwerk

gelezen:
J.R.R. Tolkien, The Return of the Shadow
(History of the Lord of the Rings, part 1)

Fictie die geen fictie is, maar een beschrijving van de opmaat naar het werk. De verschillende schetsen die leidden naar de alombekende Lord of the Rings. Hoe het begon als een vrolijk sprookje maar met de komst van de (steeds enger wordende) Black Riders ineens een geheel andere sfeer kreeg. Hoe de hobbits Bingo, Odo, Frodo en Merry de steun kregen van de vreemde hobbit op houten voeten en klompen Trotter, die later uit zou groeien tot de hoge koning Aragorn. Fascinerend om te lezen hoe het ons bekende verhaal langzaam vorm kreeg.

Tolkien schreef, veranderde, schreef en veranderde opnieuw. Het meest opvallend vind ik echter dat hij het verhaal op het moment dat het de vorm naderde zoals wij dat nu kennen, toch weer doorveranderde en bleef veranderen. Niet voor niets natuurlijk dat het schrijfproces anderhalf decennium in beslag nam. Had hij zichzelf toen niet tot de orde geroepen, dan was hij eraan blijven schaven.

Allejezus, hoe herkenbaar.

Thursday, July 16, 2009

Lentse Lus

De brug over de A325/Prins Mauritssingel in Lent. En tja, die lijkt toch echt afgebroken te worden. Maar ik heb er gisteren op het laatste moment (Thom was not amused) nog even een motie ingefietst (die unaniem werd aangenomen) dat op die plek een ongelijkvloerse verbinding voor fietsers mot blieve. Zodat de nietsvermoedende fietser vanaf de snelbinder níet over die veel te drukke prins Mauritssingel heen hoeft.

Hoera voor de fiets :)

Wednesday, July 15, 2009

Jarig

Oeh! Margarine is vandaag 140 geworden. Dát had ik vanochtend moeten weten toen ik mijn brood smeerde, dan had ik er wel een mooie extra krul in gemaakt.

Tuesday, July 14, 2009

The manipulative force


Dat ik twee wollige huisgenoten heb zal eenieder duidelijk zijn.
Dat ze me manipuleren bij het leven zal eenieder (behalve mij) duidelijk zijn.

Dat ze dat doen middels hoge geluiden in het spinnen op het moment dat ze aandacht (= eten) behoeven zal daarentegen vrijwel niemand vooralsnog weten. Toch blijkt dit zo te zijn! Het geluid tussen "gewoon spinnen" en "spinnen om aandacht" is ook duidelijk hoorbaar en ik meen er ook een verschil tussen mijn katten in te herkennen. In kat, in tijd en in plaats. Ik ga vanavond nog eens wat beter luisteren!

Sunday, July 12, 2009

Ik, schaduw

Een ander ben ik,
gestoken in míjn kleren
die met míjn naam wordt aangesproken.

Hij woont in hetzelfde huis als ik,
wij slapen met dezelfde vrouw
en lezen terzelfdertijd dezelfde boeken.

's Morgens wordt hij in mij wakker,
staat met mij op, wast zich en scheert mij,
wij nemen samen afscheid, lopen samen door de straten.

Hij werkt, hij denkt, hij eet voor mij,
uit míjn mond komen ook zíjn woorden.
Soms overvalt hij hersenschuddend mij
en grijpt de kans aan, in mij rond te moorden.

Ik haat hem: hij verraadt mijn geheimen.
Wat ik niet zeggen wil
schreeuwt hij voluit van de daken.

Ik weet niet meer wie ik ben,
ik weet niet waar hij mij zal leiden,
maar als ik niet meer leef
neem dan gerust zijn handschrift voor het mijne.

- Simon Vinkenoog
(uit Spiegelschrift - gebruikslyriek. Gedichten (1962))

Friday, June 26, 2009

There must be more to life than this

(c) Freddie Mercury, maar nu in de uitvoering van Michael Jackson, natuurlijk

There must be more to life than this
There must be more to life than this
How do we cope in a world without love
Mending all those broken hearts
And tending to those crying faces

There must be more to life than living
A better way for us to survive
Why should it be just a case of black or white
There must be more to life than this

Why is this world so full of hate
People dying everywhere
And we destroy what we create
People fighting for their human rights
But we just go on saying c'est la vie
So this is life

There must be more to life than killing
There must be more than meets the eye
What good is life, if in the end we all must die
There must be more to life than this

There must be more to life than killing
There must be more to life than this
I live in hope for a world filled with love
Then we can all just live in peace

There must be more to life, much more to life
There must be more to life, more to life than this

Thursday, June 18, 2009

De objectiefste poll van het jaar

Ons lokale sufferdje De Gelderlander doet nu wel heel erg Telegraafje met zijn laatste online poll.



Optie a: de Nijmeegse overheid heeft het verklooid.
Optie b: de Nijmeegse overheid heeft het verklooid.
Optie c: de Nijmeegse overheid heeft het verklooid.

Tsja. Kun je zo'n krant nog serieus nemen?

Tuesday, June 16, 2009

bijdehand

Een enorme bijenzwerm zorgde zondag voor paniek tijdens een optreden van Nick en Simon in Etten-Leur. Op een plein met duizenden toeschouwers dook uit het niets een zwerm bijen op.


De toeschouwers vluchtten vervolgens alle kanten uit.

Nick & Simon? Was dat niet dat duo uit Volendam? Dat betekent dat statistisch gezien één van de twee PVV gestemd heeft. En het gebeurt natuurlijk ook in één of ander kutdorp waar 20 procent PVV stemde. Zo zie je maar weer, god straft onmiddellijk. Alhoewel. Dit waren vást moslimbijen.

Tuesday, June 09, 2009

herlezen: meester vd zwarte molen

Otfried Preussler, Meester van de zwarte molen

Kinderboekennostalgie! Maar wat een fijn verhaal, dit soort sprookjes wordt te weinig geschreven. En tegelijkertijd (details die je als kind ontgaan) zo mooi ingebed in de Europese geschiedenis (de Turkse oorlogen) en in de tijdsgeest zelf. Een aanrader voor iedereen tussendoor, en voor de meester/juf om voor te lezen aan de klas.

Sunday, June 07, 2009

Nederland anno 09

De uitslag van de Europese verkiezingen stemt voor Nederland niet vrolijk. En zelfs voor Nijmegen niet, ook al is GroenLinks in onze stad de grootste partij geworden (met 20,8 procent van de stemmen). Maar daar staat tegenover dat 9,6 procent van de kiezers Wilders heeft gestemd. Minder dan elders, maar toch. Ik snap het domweg niet. Er schijnt weinig Europa te zijn geweest in de reden om te stemmen, maar wat dan wel? Van geen van de Wilders-stemmers heb ik vooralsnog een goede reden gehoord om PVV te stemmen, en ik vraag me af of ik die reden ooit zal horen.

De column van Ilja Leonard Pfeijffer uit de NRC*Next van afgelopen vrijdag is me uit het hart gegrepen:

"Ik zie de term populisme als een geuzennaam," zei Rita Verdonk deze week in een debat met de thrillerschrijver Roel Janssen, die een boek heeft geschreven over een populistische politica die de files wil oplossen en Sinterklaas wil behouden. Het is een kenmerk van populisten dat zij zich er niet voor schamen populist genoemd te worden. Het volk staat acher hen en als mensen dat populisme vinden, dan zijn zij daar alleen maar trots op.
Toch is populisme een groot gevaar. Populisten zijn politici die tegen de politiek zijn. Zij beschouwen de parlementaire democratie als "Haags geneuzel." Het politiek bestel is in hun ogen inefficiënt. Het volk vraag niet om principiële discussies in 's lands vergaderzaal, maar om oplossingen, zo zeggen zij.
De enige populist die op dit moment aan de macht is in West-Europa is de premier van Italië, Berlusconi. Hij minacht het parlement en de rechters. Het parlement kan wat hem betreft worden gedecimeerd. Oppositie is in zijn ogen immoreel en vrije pers eveneens. Kritiek op zijn functioneren is een complot van een linkse elite die de weg kwijt is, zelfs als die kritiek in buitenlandse kranten staat. En elke kritiek wordt beantwoord met steeds weer dezelfde litanie: "Het volk staat achter mijn."
Precies dezelfde redenaties worden gehanteerd door Wilders. Hij schoffeert het parlement door het parlementair debat te misbruiken voor het ventileren van standpunten die hem media-aandacht opleveren. Als hij wordt vervolgd voor het aanzetten tot haat, spreekt hij bij voorbaat van een "politiek proces". Wie kritiek op hem heeft is een representant van "de linkse elite die de weg volledig kwijt is." Op een partijbijeenkomst in Rotterdam deze week zette hij de aanval in op "doctorandussen met designerbrillen, de VPRO, de hele publieke opmroep, de kunstmaffia, de PvdA, GroenLinks, de journalistiek en het linkse grachtengordelblaadje NRC Handelsblad". Maar "de elite loopt op de laatste benen," zei Wilders in Rotterdam. "Wij zijn met miljoenen."
Politici die uit naam van het volk de volksvertegenwoordiging minachten en kritiek van de vrije pers ridiculiseren zijn een gevaar voor de democratie.


En verder prijs ik mezelf maar gelukkig dat mijn partij (een partij die niet doolt, die niet verandert van koers in blinde paniek op zoek naar de kiezersgunst) als enige in het cordon sanitaire van de PVV zit.

gelezen: 25 jaar GSV

Rob Janssen en Lennert Savenije (red.), 'Of kom er gewoon bij!'. 25 jaar Geschiedenis Studenten Vereniging

Mijn oude studievereniging bestaat 25 jaar! En zoals het een goede geschiedenisvereniging betaamt, wordt er dan een boekwerkje uitgegeven met een historisch verantwoord overzicht van de ontwikkelingen die de vereniging heeft doorgemaakt. Nou ja, boekwerkje? Het boek beslaat 200 pagina's! Niettemin was ik er zo doorheen, en heb ik genoten ook. Allereerst natuurlijk nostalgisch zwijmelend over mijn eigen bestuurstijd (inmiddels ook al weer tien tot twaalf jaar geleden en oh ja, wat hebben we toen toch een hoop gedaan!), maar ook met verbaasde interesse over de periode daarvoor en al helemaal de periode daarna. Dat wist ik allemaal nog niet, en ik vind het erg leuk dat te weten :)

Maar, eerlijk is eerlijk, het leukste is toch om wat dingetjes over jezelf te lezen. Van die dingen die eerlijk gezegd ook wel behoorlijk waren weggezakt.

Al vroeg in zijn eerste bestuursjaar (1997-1998) kwam Stub-voorzitter Pepijn Oomen met het plan om een forum te organiseren over het beroepsperspectief van afgestudeerde historici. Oomen ging aan de slag en zette samen met de professor Paul Klep het aangekondigde forum op, dat plaatsvond in café Groenewoud.
p.145-6.

Sunday, May 31, 2009

herlezen: het bureau

J.J. Voskuil, Meneer Beerta
J.J. Voskuil, Vuile handen
J.J. Voskuil, Plankton
J.J. Voskuil, Het A.P. Beerta instituut
J.J. Voskuil, En ook weemoedigheid

Na Binnen de huid voor de zoveelste keer hierin verzeild en er niet meer uit kunnen komen. Nu word ik daartoe gedwongen, want ik heb deel 6 nog uitgeleend aan mijn secretaresse...

"Ik wil nog altijd (zo oud als ik ben) aardig gevonden worden. En als je de mensen zelf niet aardig vindt, maar moet doen alsof om zelf weer aardig gevonden te worden, geeft dat een geweldige spanning. Ik verdien niet beter en heb dus weinig reden om me te beklagen. Zelf heb ik ook meer respect voor mensen die onbewogen, pijprokend, hun weg gaan - en dat is het beeld waaraan ik me tracht te conformeren, maar de keren dat me dat lukt, blijft het schijn."
Uit het dagboek van Maarten Koning, Het bureau 4. Het A.P. Beerta-Instituut, p. 254


update 16-8: hèhè, deel 6 ook weer terug en binnen no-time gelezen. Nu weer wachten op deel 7...

Tuesday, April 28, 2009

Pandemiehysterie

De hypehonger van de huidige media is zo enorm veel groter dan tijdens de Spaanse griep, Hongkonggriep of Aziatische griep, dat er voordat er iets echt serieus is losgebarsten, al sprake is van ziekpaniek. Dus, speciaal voor de mensen die zich al grieperig beginnen te voelen door al die pandemiehysterie, herhaal ik hier het beste advies dat de twintigste eeuw ons heeft geleerd:

Hee, er zit een knop op je tv.

Thursday, April 16, 2009

Gelezen: Binnen de huid

J.J. Voskuil, Binnen de huid

Voskuil heeft in zijn schrijfwerk boven alles aangetoond een verdomd goede observator te zijn. Zo werden prachtige menstypes binnen familie, vrienden en bekenden genadeloos blootgelegd in Requiem voor een vriend en Onder Andere. Maar het scherpst is Voskuil wanneer hij dat doet in relatie tot zijn eigen autistische persoonlijkheid: de romans met Maarten Koning in de hoofdrol.

Van die reeks handelde Bij nader inzien over de periode 1946-1953, naar aanleiding van de teleurstelling die Voskuil na zijn studietijd voelde over de illusies van vriendschap. Het Bureau handelde over de periode 1957-1989, naar aanleiding van de teleurstelling die Voskuil na zijn pensioen voelde over de illusies van collegialiteit.

Maar al die tijd lag er nog een ander boek op de plank, en dat is nou eindelijk uitgekomen: Binnen de huid. Handelend over de periode 1954-1955, en wederom geschreven vanuit een persoonlijke teleurstelling. Waar Maarten Koning echter in Bij nader inzien en het Bureau als de morele winnaar (maar de maatschappelijke verliezer) uit de bus kwam, spaarde Voskuil in dit boek zijn alter-ego niet. Hij omschreef het boek niet voor niets als zijn persoonlijkste (in tegenstelling tot de andere heeft hij het ook in de ik-vorm geschreven), en het is duidelijk dat hij het geschreven heeft om zichzelf te kunnen leren begrijpen:

Wanneer je kans zou zien al je reacties vast te leggen, moest het mogelijk zijn achteraf te bepalen wie je bent en daarnaar kon je dan weer handelen. (...) Schaal voor schaal de woordkoeken van anderen van je afpellen tot je bij jezelf kwam, onverschillig wie dat was.
p. 92


Maarten Koning worstelt in de eerste helft van het boek met zijn maatschappelijke carrière. Al zijn studievrienden die zich als student nog afzetten tegen de burgerij raken stuk voor stuk "gearriveerd". Zelfs Maartens rivaal Paul Dehoes, de veel eloquentere en briljantere student uit BNI, aanvaardt een leraarschap in provinciaal Deventer en overweegt zelfs een carrière in de te vermaledijen wetenschappelijke wereld. Maarten constateert:

Ik had geen behoefte aan gezelligheid tegen de achtergrond van een burgermansbestaan met vrouw en kind in een provinciestad. Vriendschap is mooi zolang je iets te verdedigen hebt. Maar als er een vriend er een ei doorklutst, wordt het smerig.
p. 167


Dat de vriendschap dan nog niet wordt afgebroken heeft alles te maken met de tweede helft van het boek, waaruit Maarten Koning als morele verliezer tevoorschijn komt. Dat deel is het beste te omschrijven als handelend over de illusies van de liefde en het huwelijk. Hij spaart zichzelf en zijn omgeving niet, en daarmee wekt het boek bewondering: voor Voskuil dat hij het op papier heeft weten te krijgen, voor zijn vrouw dat ze het postuum toch aangedurfd heeft het uit te geven. Zoals het boek voor Voskuil ongetwijfeld een sleutel was om nader tot zichzelf te komen, is het voor ons lezers een sleutel die verklaart hoe de intellectuele maar geremde Maarten Koning uit Bij nader inzien veranderde in de ironische Maarten Koning in Het Bureau. Ook is nu duidelijk waaróm sommige vrienden totaal uit beeld verdwenen waren, iets waar Bij nader inzien nog niet voldoende verklaring voor bood. En de bewondering voor zijn vrouw Nicolien neemt verder alleen maar toe: ze heeft veel te lijden onder de geestelijke gevangenis waarin Maarten Koning verkeert, met al zijn onzekerheden, emoties en driften over onmaatschappelijkheid, seksuele jaloezie en het huwelijk. De woedeuitbarstingen van haar in Het Bureau zijn nu zoveel beter te begrijpen.

En daarmee is Voskuils oeuvre echt compleet - hoewel ik stiekem hoop dat hij toch nog ook iets geschreven heeft over het moment waarop Maarten Koning ook "gearriveerd" raakte, toen hij in 1956-1957 leraar werd in Groningen. De desillusie daaruit wordt natuurlijk al in het eerste deel van Het Bureau uitgebreid verwoord, maar wanneer je je eenmaal bent gaan spiegelen aan de teleurgestelde neuroot Maarten Koning wil je méér.

Ik begreep dat vrienschap een verfijnde vorm van vijandschap is. Je draait om elkaar heen tot je kunt toeslaan. Hoe beter je aan elkaar gewaagd bent, des te nauwkeuriger verzamel je je gegevens en met des te meer zorgvuldigheid kies je het ogenblik.
p.71

Sunday, March 29, 2009

Westminster Quarter in de popmuziek

Heb ik nou echt iets gevonden dat nog niet op internet te vinden is? Ik zat me zojuist af te vragen in hoeveel popnummers de Big Ben (met dat getingel (bekend als Westminster Quarters) & daarna de Big Ben zelf, de klok) te horen is. Allerlei loze feitjes en weetjes zijn te vinden op het wereldwijde web, maar deze essentiële levensvraag heb ik via deze weg nog niet weten te beantwoorden!

Tot nog toe heb ik zelf de volgende nummers:

  • Supertramp, Fools Overture (na de piano-intro, onderbroken door stukje speech van Churchill "We shall never surrender")
  • Sandy Coast, Capital Punishment
  • In een heleboel andere nummers (waaronder 2Unlimited, Workaholic) zitten de chimes, maar niet de Big Ben erna.
Maar ik weet zeker dat er nóg meer is. Wie biedt?

Tuesday, March 24, 2009

Gelezen: boekenweek

Tim Krabbé, Een tafel vol vlinders
Midas Dekkers, Piep. Een kleine biologie der Letteren

Tja, wat nou nog te zeggen over de (nagenoeg gratis) oogst van de afgelopen boekenweek? Krabbés boek is me tegengevallen: het eerste deel was goed, het tweede deel had niet gehoeven en het einde paste voor mijn gevoel totaal niet bij de karakterontwikkeling.
Dekkers' essay is precies wat we van Dekkers kunnen verwachten: af en toe zeer scherpe observaties van het mensendier, ditmaal verpakt in niet altijd even scherpe observaties van de literatuur daaromheen. Af en toe lijkt Dekkers de literatoren en hun stukjes er met de haren bij te moeten slepen, alsof ie niet van zichzelf al scherp genoeg zou zijn. Maar dat is de makke van het boekenweekessay, natuurlijk.

Het eerste wat je met een nieuw huisdier doet, is het benoemen. Hiermee wordt het tot eremens verheven. En nu maar hopen dat het zijn naam waarmaakt. Onze poes née Anna kreeg haar ware naam pas na jaren, toen ze een pootje op moest offeren aan de grote kankergod. We noemden haar Statiefje. Dat is altijd nog beter dan veel andere namen van schrijverspoezen. In hun verliefdheid stamelen ook de grootste auteurs onbeholpen bij het dopen van hun poes: Poekie (Cees Buddingh'), Pim (Jos Brink), Poelie (Frans Pointl) en Poef (Remco Campert). Alleen Lennaert Nijgh sprak zijn poes netjes met Meneer aan. Het is niet meer dan rechtvaardig dat Remco Campert in het dagboek van zijn Poef omgekeerd Bril blijkt te heten. Zelf moet ik me wel erg vergissen als mijn poezen mij niet gewoon Ober noemen.
p.33-4

Tuesday, March 10, 2009

Bewijs

Jaha! Het bewijs is geleverd! N=1! Ha-haa!



Dus! Meer! Nu! Haha!

Thursday, February 26, 2009

Imaazje!

Klaas zal zeker ook de gedaante van een mens aannemen. Klaas is de connection, de man, de cowboy. Begrijp je? Klaas komt op een paard. Je kunt alles van hem verwachten.


Vandaag is Robert Jasper Grootveld overleden, de anti-rook magiër die met zijn strijd tegen de sigaretlobby en voor de marihuana, met zijn happenings en provokaatsies van Amsterdam een Magies Sentrum maakte. Een representant daarmee van de neodadaïstische fluxus in de provo-beweging. Maar vooral leuk.

Klaas komt!

Monday, February 23, 2009

Terug naar je maker!

Ook ik doe mee aan de blogwijde weerstand die is begonnen tegen het schrijfsel van een Urker creationist.

Dat doe ik niet omdat ik mensen hun geloof misgun, maar omdat het me grote zorgen baart dat zoveel mensen (41 procent!) in Nederland anno 2009 een wetenschappelijke theorie afdoen als onzin en daar een alternatief boven stellen met als enige argument dat het in een boek staat.

Ik kan me hier wel verder over opwinden, maar een inhoudelijke argumentatie is vrees ik niet aan deze mensen besteed (en dat wordt bevestigd in de reacties die ik op diverse plekken in blogland ben tegengekomen). Voor wat betreft de folder heeft mijn "kerk", het Humanistisch Verbond, dat overigens prima gedaan.

Friday, February 20, 2009

Crisiscarnaval

"We staan voor een nieuwe en grote beproeving," verklaarde Balkenende afgelopen dinsdag: "De tijden worden moeilijk en weerbarstig." Met z'n allen moeten we de schouders eronder zetten.

Waar heb ik dat eerder gehoord? Niet van de rustige de gevoelens temperende Kok (na de moord op Fortuyn zei hij niet meer dan "Laten we onze kalmte bewaren.") of de flamboyante alles wegrelativerende katholieken Lubbers en Van Agt (die niet voor niets hoopte dat de herinnering aan hem zou zijn "als een clair obscur, dat straks in de herinnering zal vervagen als het veelkleurig loofbos onder de melancholieke nevels van de herfst").
Nee, de woorden lijken in grote mate op een ándere roemruchte voorganger: "Wij moeten met elkaar beseffen dat wij [zo] niet kunnen voortgaan" en "Wij zullen ons blijvend moeten instellen op een levensgedrag met een zuiniger gebruik van grondstoffen en energie. Daardoor zal ons bestaan veranderen. Bepaalde uitzichten vallen daardoor weg. Maar ons bestaan hoeft er niet ongelukkiger op te worden."

Was gesproken, premier Den Uyl, bij de oliecrisis van 1973. Dit zijn bijna Balkenendiaanse bewoordingen. Balk past daarmee in orale traditie niet zozeer bij het CDA, maar meer in het bijzonder bij de gereformeerden. En de bekendste gereformeerde premier van na de oorlog is nog altijd PvdA-er ome Joop.

Den Uyl en Balkenende, twee gereformeerde jongens, vol van een gezamenlijk lijden. Samen de schouders eronder, in nagedachtenis van Christus aan het kruis. Want het leven is geen lolletje.

In deze tijden zou een katholieke relativering meer passen.
Alaaf enzo hè.

Sunday, February 15, 2009

Kredietcrisis & Krach

Hoewel ik lange tijd dacht en hoopte dat de kredietcrisis van nu weinig om het lijf had in vergelijking met de krach en depressie van toen, begin ik nu te vrezen dat er iets meer overeenkomsten zijn...

De grote depressie van de jaren dertig begon ook als een financiële crisis op de aandelenbeurzen. Door de grote expansie van de prijzen en de hoge dividenduitkeringen was er een zeer hoge mate van speculatie, met name in New York waar behalve de professionele speculanten ook veel individuen actief waren. Deze laatste categorie belegde veelal met geleend geld. Door de hoge mate van speculatie stegen de prijzen tot enorme hoogten, maar spoedig zou blijken op welk drijfzand er gespeculeerd was. In de eerste maanden van 1929 leek met name in Europa de rek er al uit, maar in oktober van dat jaar kwam in New York de echte crash, toen de prijzen dusdanig daalden dat individuele beleggers de leningen niet meer konden terugbetalen, waardoor banken en masse failliet gingen. Dat leidde weer tot een run op nog meer banken, waarbij spaarders in de rij stonden om hun kapitaal op te nemen en thuis in hun oude sok te stoppen, waarop nog meer banken failliet gingen. In de periode 1929-1932 sneuvelden zo ca. 5000 banken. De Federal Reserve Bank deed geen pogingen deze banken te redden.
Het faillissement van al die banken bracht de beurzen in een verdere neerwaartse spiraal. Amerikaanse beleggers trokken zich daarenboven terug uit de rest van de wereldeconomie, wat leidde tot het faillissement van de Creditanstalt, de grootste bank van Oostenrijk, en dat leidde dan vervolgens weer tot talloze faillissementen in Duitsland. De Duitse economie kon daarna de schuldbetalingen, voor een deel het gevolg van het verdrag van Versailles van 1918, niet meer ophoesten, waardoor op zijn beurt de Britse pond onder druk kwam te staan, waarop de Britse banken en bedrijven er steeds slechter voor kwamen te staan. En zo donderde het hele financiële kaartenhuis van de westerse wereld in elkaar.

De crisis bleef echter niet op de beursvloer hangen en had grote gevolgen voor de mensen op straat. Bedrijven gingen massaal failliet en ontsloegen even massaal hun werknemers, waardoor de werkloosheid schrikbarende vormen aannam. In 1932 werden wereldwijd dertig miljoen werklozen geteld – en daar werden dan niet eens de mensen bij gerekend die een baantje van een paar uur in de week hadden weten te vinden. Een goed sociaal vangnet bestond veelal niet: in de hele westerse wereld leidde dit tot een forse toename van mensen die hun huis verloren.
In de Verenigde Staten werden de Hoovervilles een bekend begrip: over het hele land ontstonden in de parken en op andere legen plekken in de steden kampementen van daklozen, spottend genoemd naar de president die maar niet reageerde op de crisis. President Herbert Hoover ging er inderdaad vanuit dat de krach er één van de vele was: zoals eerder zou de markt er wel uitkomen. Niettemin nam hij veel maatregelen om de crisis het hoofd te bieden: hij zette een eerste rudimentaire bijstand op en gaf veel subsidies aan banken en bedrijven in moeilijkheden. Deze maatregelen werden echter bijna teniet gedaan door de verhoging van de invoertarieven die hij doorvoerde, om zodoende Amerikaanse banen te behouden. Dit leidde tot een globale handelsoorlog, waarbij andere landen zelf ook de invoertarieven fors verhoogden, wat leidde tot het steeds meer stilliggen van de internationale handel en een verergering van de depressie.
De depressie had in enkele landen tot een grote inflatie geleid: in Duitsland was dit zelfs een hyperinflatie. De oude centrumpartijen van de Weimarrepubliek leken hier geen antwoord op te kunnen bieden en de gedesillusioneerde Duitsers richtten zich daarom op de extremistische partijen op de linker- en rechterflank: de communisten en de nationaalsocialisten.

Aanvankelijk merkte men in Nederland weinig van de wereldwijde depressie: het loon- en prijspeil bleef tot 1931 genoegzaam stabiel. Daarna tuimelde het land mee in de internationale crisis: het aantal werklozen liep van circa 100.000 rap op tot 480.000 in 1936.
Net zoals in andere landen besloot de regering tot het geven van een financiële ondersteuning aan de werklozen. Deze mocht niet te hoog zijn, anders zouden de werklozen – zo meende men – lui worden. Het bedrag was nauwelijks voldoende voor huur en maaltijd. Om te voorkomen dat de werklozen zwart zouden gaan werken moesten ze één of twee keer per dag een stempel halen in een stempellokaal. Deze als vernederend ervaren stempelplicht tekent het Nederlandse collectieve geheugen van de jaren dertig.

In de Verenigde Staten was Hoovers opvolger Franklin D. Roosevelt aan de slag gegaan met de New Deal, een project dat de overheid weliswaar fors in de schulden stak, maar zorgde voor veel werkgelegenheid waardoor mensen weer konden consumeren en waardoor na verloop van tijd de economie weer aantrok. Nog belangrijker was de keuze die in veel landen werd gemaakt voor de ontwaarding van het eigen geld. Omdat dit betekende dat de eigen producten in het buitenland goedkoper werden, leidde dit tot een toename van de internationale handel.
In Nederland echter hield de regering van Hendrikus Colijn vast aan de gouden standaard waardoor de gulden lange tijd een van de duurste munten was. Daarnaast besloot de regering zo weinig mogelijk uit te geven, tot groot protest van met name de socialistische SDAP. De voortdurende economische recessie waarin Nederland bleef verkeren – terwijl de rest van de wereld weer langzaam opkrabbelde – leidde bij velen tot twijfels over de parlementaire democratie: was dit systeem niet te weinig daadkrachtig in vergelijking met de directe democratie in de VS, of de inmiddels gevestigde dictatuur bij onze oosterburen? Dit vraagstuk leidde in Nederland nauwelijks tot een verdere opkomst van een fascistische partij als de NSB.
Dit liep anders in Duitsland. De inmiddels ingestelde regering van Adolf Hitler boekte succes met de bestrijding van de crisis, door fors in te zetten op industrialisering, infrastructurele werken en herbewapening. De groei in kapitaalslasten die hiervoor echter nodig was, was zo groot, dat de Duitse regering dit alleen kon oplossen door een verdere fysieke expansie, leidend tot de Tweede Wereldoorlog. Ironisch genoeg zou deze oorlog in alle betrokken landen zorgen voor een opleving van de economie, omdat regeringen nu gedwongen werden nog meer te investeren in de industrie (met name voor wapens) en na de oorlog in herstelwerkzaamheden. De winnaar van de Tweede Wereldoorlog was daarmee het bedrijfsleven.

Zo op het eerste gezicht lijkt er een aardige overeenkomst tussen de krach en de depressie van toen en de kredietcrisis van nu. Een deel van de oorzaken van toen zijn dezelfde als die van nu: een overspannen markt, met onverantwoorde leningen (anno nu veroorzaakt door een incompetente president, George W. Bush), die uiteindelijk leidden tot een te grote schuldenlast waarop banken failliet dreigen te gaan. Maatregelen van overheidswege die die wildgroei tegen hadden kunnen houden, die waren ingesteld in de jaren dertig, waren gradueel weer afgeschaft in de jaren tachtig en negentig, waardoor er weer een echte kredietcrisis heeft kunnen ontstaan. Het verschil met toen is echter dat nu de verschillende overheden snel en fors ingrepen. Ook is dat overal in de westerse wereld inmiddels een redelijk adequaat sociaal vangnet aanwezig zodat werklozen niet langer op straat belanden en waarschijnlijk de consumptie uiteindelijk veel minder snel zal teruglopen dan pessimisten nu voorzien. Wat nog belangrijker is, is dat de crisis in gezamenlijk overleg wordt aangepakt. Wereldleiders vergaderen er samen over in de Europese Unie, en in de Verenigde Naties. Helaas zijn er ook enkele tekenen aan de wand dat die samenwerking alsnog de verdommenis ingaat. De nieuwe president van de VS, Barack Obama, heeft een degelijk pakket gekozen om de crisis te bestrijden, maar daarbij zit ook een protectionistische maatregel: de verordonnering dat er puur Amerikaanse materialen mogen worden gebruikt bij bouwprojecten. China en Amerikaanse ondernemers hebben hier al kritiek op geuit, vrezend dat dit kan leiden tot eenzelfde domino-effect van protectionisme als in de jaren dertig, en ik vrees dat ze daarin gelijk hebben. Inmiddels lijkt ook het kabinet-Balkenende de weg kwijt te zijn, althans, als we de geruchtenstromen moeten geloven gaat men bezuinigen in plaats van anticyclisch de economie stimuleren. Straks houden we ook nog krampachtig vast aan een harde euro? Nee, gelukkig staat hier de Europese markt in de weg. Hopelijk zorgt dat er voor dat de kredietcrisis van nu achteraf niets meer of minder dan een reparatie van de kapitalistische hovaardij zal blijken te zijn, en niet het einde van de wereld zoals we die kennen.

PS

Voor degene die op mijn log kwam met de zoekterm "spelkoppen": waar was jij naar op zoek? Fascinating.

Friday, February 13, 2009

School's out

Er is wat ophef over het bericht dat ouders in Nijmegen voortaan gestimuleerd worden om hun kinderen in de eigen wijk naar school te laten gaan. Dat gaat toch in tegen de vrijheid van keuze? En je wilt je kind toch niet naar een zwarte school sturen?

Ik ben het er desalniettemin mee eens. Allereerst moet je de segregatie tussen wijken niet overdrijven. In Nijmegen zijn geen zwarte of kansarme wijken, in Nijmegen zijn wijken die qua samenstelling wat kansarmer zijn en er zijn wijken die qua samenstelling wat kansrijker zijn. Wanneer mensen dus zoveel mogelijk hun kinderen in de eigen wijk naar school laten gaan betekent dat niet de verdere bevordering van zwarte en witte scholen, maar juist een "vergrijzing" ten opzichte van nu. Het rücksichtlos vrij houden van de keuze in het verleden heeft geleid tot de huidige zwartwitte problematiek. Daarnaast heeft het geleid tot een volledige scheefgroei in de scholen: de ene school die in een kinderrijke wijk stond heeft een slechte naam en daar zit dus nog maar een handjevol leerlingen op, de andere school kan de groei niet aan. Daarom is er ook een verzoek *vanuit de scholen zelf* gekomen om een maximum aantal leerlingen vast te stellen: niets is zo erg voor een onderwijsinstelling als ongelimiteerde groei of krimp. En wanneer je als schoolbesturen een maximum afspreekt zul je ook een methode moeten vaststellen waarmee de leerlingen worden geselecteerd. Welke andere methode had je liever gehad?
Met het voorstel hebben de ouders keuzes binnen en buiten de wijk, maar wordt een school in de buurt gestimuleerd omdat kinderen van de eigen buurt ultimo facto voorrang hebben op kinderen van andere wijken. En ik zie eerlijk gezegd echt niet wat daar zo erg aan is, want je wilt je kinderen toch vooral in omgang brengen met buurtgenoten? Je wilt je kinderen toch naar een school kunnen laten gaan waar niet de helft van de ouders hun kinderen met hun SUV komen droppen omdat de school zo ver weg ligt van huis? Je wilt toch ook een school waarin er een fair balance is tussen kinderen van laagopgeleide en hoogopgeleide ouders? Dat is met dit voorgestelde systeem echt een haalbare kaart.

Mijn kinders gaan later lekker naar de school hier om de hoek. Gevuld met een keur aan leerlingen: wit, zwart, rijk, arm, slim, minder slim: en daarmee allemaal een stuk wereldwijzer dan ik was toen ik van mijn basisschool afkwam.

Thursday, February 12, 2009

There and back again

Hoe ironisch is het dat Geert W. is uitgezet op grond van de wetgeving die is gemaakt door de Engelse Geert W.'s om moslimextremisten te kunnen uitzetten?

Maar wel bijzonder jammer dat hij er toch weer zo'n show van weet te maken.

Tuesday, January 20, 2009

Voorbij

Het is voorbij.



Eindelijk.

De wereldleider die het nóg erger deed dan het satirische The Onion destijds voorspelde, and that's saying something.

Obama kan het vrij onmogelijk slechter doen, maar de hoop die hij gecreëerd heeft kan hem mogelijk wél de das omdoen, zoals bij Jimmy Carter destijds gebeurd is. We zullen zien, ik wacht voor ik oordeel maar eerst het eerste jaar vol spanning af!