hoop doet lezen

Ik dacht dat het door de champagne kwam. Door de ontlading van de spanning. En het te lang op zijn. Want ik zou me toch niet zo maar laten meeslepen door een redevoering?

Guess again.

Obama is een begaafd redenaar, en hij heeft het talent optimisme en enthousiasme te kweken bij zijn gehoor. Ook bij de tweede en derde keer luisteren naar zijn overwinningsspeech blijf ik die vonk voelen - voor het eerst in ruim acht jaar tijd krijg ik de hoop dat er ook misschien ooit iets goeds van de andere kant van de oceaan kan komen. De hoop die in 1968 in de grond werd geslagen bloeit nu weer op.

-

Grappig genoeg las ik op dezelfde dag dat de hoop overwon ook een Amerikaanse dystopie uit.

Philip Roth, Het complot tegen Amerika

Een boek, vorige week intuïtief gepakt, dat niets te maken heeft met de actualiteit maar er stiekem af en toe eng bij aansluit. Roth beschrijft hoe in het Amerika van 1940 niet president Roosevelt herkozen wordt, maar de vliegpionier Lindbergh - die vervolgens niet alleen de VS isoleert, maar bovenal in zijn land twee verschillende soorten Amerikanen blijkt te zien: de échte en de ongeïntegreerde joden. Nou waar doet me dat aan denken m.b.t. de actualiteit...

De alternatieve geschiedenis wordt absoluut niet overtuigend uitgewerkt, maar het verhaal is goed, met name de angst en wanhoop die naarmate het verhaal vordert steeds meer onder de joodse bevolking heerst. Die is zo overtuigend geschreven dat het doet vermoeden dat Roth ook in het Rooseveltiaanse Amerika van zijn jeugd veel antisemitische ellende is overkomen. En waarom ook niet, de vrije wereld, en dus ook de VS, omarmde pas antiantisemitisme nadat de nazi-gruweldaden bekend werden.

Wat dat betreft is er in zeventig jaar tijd heel veel ten goede gekeerd. Tot aan de overwinning van de hoop toe.

Gelezen: planeten & meer

Dava Sobel, De planeten
Gooi wat data over de planeten en andere hemellichamen binnen ons zonnestelsel, poëzie, geschiedenis en SF-feitjes bij elkaar, roer het en zet het in een stijlvol proza, en dan heb je ongeveer dit boekje. Over in wat voor prachtig heelal we toch eigenlijk onze dagelijkse beslommeringen doormaken. Soms is het fijn iets verder te kijken - en weg te dromen...

Tirade 424
Een tijdschrift? Dit is een fijn boekwerkje over en ván Voskuil! Met verhalen van mensen die rondom hem stonden - inclusief Bureaumedewerker Eef Batteljee (vanzelfsprekend een van de weinigen die er goed uit kwamen in het boek...). Overigens onthult een medewerker van Van Oorschoot dat - in tegenstelling wat ik ook dacht - het puur toeval is dat Voskuil de pijp aan Maarten gaf op Hemelvaartsdag/Dag vd Arbeid. Toch nog een onttovering.
Van Voskuil is het uitstekende manuscript van het toneelspel Mensenkinderen opgenomen. Het smaakt allemaal naar meer - binnenkort toch maar weer eens Het Bureau opnieuw gaan lezen...

Oh! Brave new elections

Deze foto is dus echt hè, niks gephotoshopt, een ellendige misstap van een van de kandidaten na het derde debat van afgelopen woensdag. Niettemin, veelzeggend.

Ik geloof niet dat ik hoef te zeggen in welke richting mijn voorkeur uitgaat?
Los van dat ik liever zou hebben dat de Green Party zou winnen.
En los van dat Obama ook geen positieve verandering van de VS t.o.v. de rest van de wereld zal bewerkstelligen.
En los van dat ik nog steeds hoop dat de rol van de VS, nu ook met de huidige kredietcrisis, snel zal afnemen ten gunste van China, of liever nog Europa.
Maar alles beter dan, technically, four years more Bush.
En het risico dat McCain komt te overlijden en we opgescheept zitten met een vrouw die nog dommer is dan Verdonk.

Ondanks de overtuigende voorsprong van Obama volg ik de ontwikkelingen rondom de Amerikaanse verkiezingen nauwgezet: bang als ik ben voor een laatste uitglijder, of plotseling toch die racistische vote, het Bradley-effect.

Fijne site voor het volgen van de laatste ontwikkeling per staat: Real clear politics.

Over ruim twee weken ga ik weer lekker een nacht doorhalen!

Fortwas

Afgelopen weekend ging de top van Fortis Insurance Belgium met wat grote klanten naar Monaco: ze sliepen in hotel de Paris en aten in Louis XV... totale kosten? € 150.000,--
De Fortis-woordvoerder verdedigde zich met dat het tripje maanden geleden al geboekt was... is dat niet net zoiets als dat je een week na de begrafenis van je oma nog haar verjaardag gaat vieren omdat ie al gepland was?

Pandora

Professor Remaud wist het zeker: vandaag zou hij de graftombe openen. Eindelijk de geheimen van de voorvaderen ontsluieren! Zijn hele leven al was de hoogleraar archeologie & kunstgeschiedenis gefascineerd door deze tomben zonder ingang: welk een architectuur! Hoe groots moest de koning die hier begraven was zijn geweest, dat er zulk een monument voor hem opgericht was! Remauds collega had al becijferd dat het tienduizenden jaren her moest zijn geweest dat de tombe als een machtige koepel boven de grond had gestaan. Helaas waren de tekens op de buitenkant ervan, voorzover ze nog zichtbaar waren, onontcijferbaar gebleken. De naam van de koning werd voortdurend herhaald, maar er was door geen enkele geleerde enig aanknopingspunt in dit ouderwetse schrift gevonden. En zo bleef de tombe, eeuwen geleden al gevonden door archeologen, eeuwenlang een volkomen raadsel.

Nu echter, dankzij de nieuwste sonortechnieken, had Remaud de zwakste plek in de constructie gevonden, waar hij heel secuur een gat in zou laten maken zonder dat de koepel daar wezenlijke schade van zou kunnen ondervinden, maar waardoor er eindelijk antwoorden te geven zouden zijn op de eeuwenoude vragen: welke wereldmachtige heerser had hier zijn laatste rustplaats gekregen? Wat zouden er verder voor aanwijzingen te vinden zijn over die schimmige periode uit de geschiedenis van de mensheid? Zouden er snuisterijen bij het lichaam zijn gelegd die de geschiedschrijving op haar grondvesten zou doen trillen?

Met een trillende, geëmotioneerde stem gaf Remaud het bevel aan zijn werkers de koepel te openen. Daarna daalde hij als eerste de tombe in, gevolgd door journalisten van alle belangrijke media.
Remaud zou in de maanden daarna ook de eerste zijn om te sterven. De paar haren die de professor nog had vielen snel uit en hij ontwikkelde tal van gezwellen voor hij stikte in zijn eigen vocht. De aanvankelijke algehele teleurstelling in de stad bij het aantreffen van louter brokken puin en geen lijk, noch een historische schat, maakte geleidelijk aan plaats voor een sentimenteel bijgeloof, en vervolgens voor een blinde paniek, toen iedereen in de stad last kreeg van dezelfde ziekte als Remaud. Nadat de stad volledig ontvolkt was sloten de monarchen hem af van de wereld en lieten ze door hun geschiedkundigen optekenen hoe de stad Sinkria getroffen was door de Wraak van de uit zijn eeuwige slaap verstoorde Hoge Koning DANGER! RADIOACTIVE WASTE.

Dit was een verkorte weergave van de wedervaringen rond de fatale opgravingen van professor Remaud, uit de tomben gevonden onder de Koningsstad Sinkria, in het jaar 1798 (wat ongeveer neerkomt op 12971 volgens de huidige tijdrekening).

van verrechtsing en uitholling

*Raapt onderkaak weer langzaam op van vloer

Seriously. Wat is er hier gebeurd in die paar weekjes dat ik aan de andere kant van de wereld zat? Waarom wordt een activist die inmiddels zijn dwalingen inziet en zijn visie via parlementaire weg probeert te verwezenlijken, waarmee de democratie als systeem weer de overwinnaar is, buiten dit systeem geplaatst waarmee het effectief wordt uitgehold? Waarom steunt een tot voor kort serieuze partij een beweging tegen een minister die als persoon niets anders deed dan het recht verdedigen van een medium om informatie die eenmaal op straat ligt te publiceren? En ontbreekt het deze beweging ten enenmale aan enig historisch besef, door onverkort met de bril van 2008 naar de jaren tachtig te kijken? Ik mag hopen van niet, ook al houdt dat in dat VVD, PVV & Rita zich welwillend lijkenruikend laten meeslepen in de hetze van GeenStijl/Telegraaf/Volkskrant.

Gelezen: eea

Vakantie gehad, dus eindelijk weer eens gelezen. Of nou ja, vooral herlezen.

Julian May, The Many-Colored Land
The Golden Torc
The Nonborn King
The Adversary
Intervention
Jack the Bodiless
Diamond Mask
Magnificat
Herherherherherlezen dit. Het blijft een van mijn favoriete sf-series, met een uitwerking van de theorieën van Pierre Teilhard de Chardin maar dan in een wereld zoals de onze, met dus vooral mensen die stelselmatig maar niet willen deugen. Dat May zo overtuigend zoveel neuroses en psychoses kan neerzetten komt vast omdat ze vrouw is. En oh ja, ik koester nog immer uitermate veel sympathie voor het personage dat meer doden op zijn geweten heeft dan Hitler, Stalin, Mao, Hirohito en Truman bij elkaar. Prachtig.

Terry Goodkind, Confessor
Deel 11 van zijn serie en eindelijk is het voorbij. Dat had ie dus moeten doen ergens na deel 4. Maar dat wilde ie niet, en duidelijk nog steeds niet: het einde is raar abrupt; in de laatste 100 pagina's wordt alle ellende die in de voorgaande 10.000 pagina's is opgebouwd wel héél snel opgelost. De Endlösung is dan nog wel mildly interesting, maar je hebt en houdt medelijden met een wereld wanneer blijkt dat de ongelofelijk stupide hoofdpersonen het beste blijken te zijn dat die wereld te bieden heeft.

Louis Paul Boon, Het geuzenboek
De opstand der Nederlanden, door LPB bijeengeraapt vanuit kronieken & pamfletten en ge/herschreven. Op zich niets nieuws, maar wel fijn, vooral de (selectieve) verontwaardiging die bijkans van de pagina's afdruipt, vooral t.o.v. De Zwijger.

Ben Elton, Stark
Heel fijn boek. Elton beschrijft op een heel humoristische wijze een moderne apocalyps en hoe het kapitalistisch systeem dit opvangt. Je zou er bijna cynisch van worden...

Breaking news: Victoria droeg onderbroeken!

Dit stond vandaag op de NOS-teletekst:

Koninklijke onderbroekjes geveild
Altijd al een slipje van een koningin
willen hebben? Dan is dit je kans,want
op 30 juli worden de onderbroeken van
koningin Victoria in Derby geveild.De
slipjes,die gemaakt zijn voor een dikke
dame,moeten ruim 600 euro opleveren.
Victoria leefde van 1819 tot 1901.

We hebben het hier over Victoria! Het boegbeeld van de romantische opvatting van zedelijkheid! De tijd dat het al als stuitend werd ervaren wanneer het sokje van een vrouw zichtbaar was... Dat nu uitgerekend van haar de onderbroeken worden geveild, dat moet zijn wat men bedoelt met de ironie van de geschiedenis. En met omdraaien in je graf, enzo.

herherlezen: Garp

John Irving - The World according to Garp

Een boek over de fictieve beroemde schrijver T.S. Garp, zoon van de fictieve beroemde feministe Jenny Fields, de setting in de niet-fictieve dwaasheid van de Amerikaanse samenleving tussen 1942 en 1976, met diverse fictieve elementen daaraan gekoppeld. Maar stuk voor stuk had het allemaal zo gebeurd kunnen zijn. Moeten zijn. Al met al een geweldig tijdsbeeld en een boek dat garant blijft staan voor een welgemeende lach. Want wie lacht niet die de mens beziet?

"I have nothing but sympathy for how people behave — and nothing but laughter to console them with."

Gelezen: De moeder

J.J. Voskuil, De moeder van Nicolien

Jarenlang heb ik niet getaald naar dit boekje, omdat ik vond dat de moeder van Nicolien in Het Bureau al voldoende aandacht had gekregen. How wrong can one be! Deze novelle - ondanks de zware thematiek Voskuiliaans geschreven, dus je gaat er in sneltreinvaart doorheen - had ik veel eerder moeten lezen.

Ik kocht het ter ere van de net overleden schrijver. Een man die voor euthanasie kiest op die ene dag dat Hemelvaart en de Dag van de Arbeid samenvallen, kan immers rekenen op mijn eeuwige sympathie. En hoe toepasselijk dat ik ter ere van zijn dood dit boekje kocht, het behandelt namelijk het sterven (beter: het afstervingsproces) van zijn schoonmoeder, een lieve maar wat laffe oude vrouw die ten prooi valt aan de ergste vormen van dementie. 'En hij dacht met zorg aan de tijd dat hij, getroffen door een beroerte, stom en onmachtig in een kar zou zitten, wachtend op zijn dood.' p.123 Zo ver is het voor Voskuil zelf gelukkig niet gekomen.

Voor iedereen die ooit een bejaarde heeft zien aftakelen onder zijn ogen is dit een droef feest van herkenning. En daarmee een erkenning.

En laten we maar hopen dat euthanasie tegen de tijd van ons sterven volledig geaccepteerd is.

'Mijn schoonmoeder zegt dan: Gelukkig maar dat niet iedereen hetzelfde is.' Hij lachte. 'En dat irriteert me enorm, want ik vind dat helemaal niet gelukkig.'
p.37

edit: Goede timing, binnen een dag na lezing overleed mijn oma eindelijk. Ook haar is verder lijden gelukkig bespaard gebleven.