Sommige dromen dienen op het wereldwijde web te worden gezet...

Ik ben op een soort kamp. Ik ben er later aangekomen en zal eerder alweer wegmoeten, daardoor heb ik al leuke dingen als zwemmen gemist. De rector-magnificus van de Katholieke Universiteit Nijmegen, Kees Blom, laat me in de kelder het nieuwe Vade Mecum zien: een boekje met een groene harde kaft (zoals oudere boekjes uit de Universiteitsbibliotheek). Ook zit er een vloeipapier in geplakt met geboden, zoals ‘je mag dit Vade Mecum niet met een vorige vergelijken’, ‘je mag God niet onderwerp van je wetenschappelijke vraag maken’ en ‘je mag niets over Hitler schrijven zonder onze uitdrukkelijke toestemming.’ Het blaadje eindigde met de woorden ‘En zoals een goede “bijbel” betaamt (ik heb er nog geen enkele anders zien eindigen), sluiten wij af met een welgemeend Amen.’

Natuurlijk begon ik het Vade Mecum meteen te vergelijken met het vorige. Het enige inhoudelijke verschil bleek de toevoeging van dat richtlijnen-blaadje te zijn. Daar probeerde ik aan een lange tafel over te discussiëren met Kees Blom, terwijl het andere CvB-lid, voorzitter Roelof de Wijkerslooth naast me zat te lezen (alleen zij waren er nog en mijn kamergenoot, de rest was al weg of naar bed) en druk deed alsof ie niks hoorde. Blom gaf ontwijkende antwoorden en ik merkte dat ik niet verder kwam, daarom ging ik maar naar bed. Blom wenste me weltrusten en zei: ‘Morgen gaan we weer lekker zwemmen hè!’ Toen ik zei dat ik morgen heláás al eerder weg zou gaan, antwoordde hij ‘Ja, dat is waar ook! Dat vergeet ik steeds!’ Ik nam het Vade Mecum mee naar bed.

Ik werd vandaag wakker met ‘Dazed and Confused’ in mijn hoofd (geen radio) en met als voice-over de woorden ‘De wetenschap is tot morgen uitgesteld’