Tuesday, December 28, 2004

De Kater

Bastiaan stak zijn hoofd onder de dekens en snoof eens goed op. Het was weer eens zo ver.
'Fuk,' mompelde hij, alvorens de dekens van het bed te slaan en de chaos eronder in ogenschouw te nemen, daarmee de naast hem liggende Bertine wakker makend.
'Sorry Bert,' begroette hij haar, 'ik moet stoppen met drinken.'
De kat strekte zich wat uit en liet niet blijken zeer verstoord te zijn door de interruptie van haar diepe slaap. Gedachteloos streelde Bastiaan even de poes, waarna hij zijn beddengoed in een grote prop rolde en in de wasmachine deed. Negentig graden. Bastiaan bedacht dat het milieu daar niet blij mee zou zijn, maar het was nodig. Negentig graden.

Hij woelde door zijn slinkende haar, ging boven de wasbak staan en liet zijn ochtendurine komen. Vlug dronk hij een glas water en zette hij de koffie aan. Het gepruttel van het aftandse apparaat deed hem kalmeren. Moeizaam ging hij zitten en masseerde zijn bonkende hoofd.

Met een kop koffie installeerde hij zich aan de keukentafel. Voorzichtig nipte hij aan het zwarte goud. Hij schuifelde naar het gastoestel en voorzag zich binnen no time van een een flink gepeperde omelet. Er kondigde zich een nieuwe golf van misselijkheid aan en met moeite wist hij zich te beheersen. Hapje voor hapje bracht hij zijn maag en zijn gestel weer onder controle.

'Een douche zal me goed doen,' mompelde Bastiaan in zichzelf, en na het voederbakje van Bertine te hebben gevuld voegde hij de daad bij het gemompelde woord. Onder de douche begon zijn geheugen weer enigszins te functioneren. Het was een drukke nacht geweest, met veel disco, veel drank en thuis uit frustratie nog meer drank. Zijn ellende en zijn zonden overdenkend liet hij de hete douchestralen hun reinigende werk doen, alsof het water meer kon wegwassen dan vuil alleen.

Zich nog afdrogend, maar met het gevoel eindelijk schoon te zijn liep Bastiaan de keuken in. Meteen viel hem op dat het eetbakje van Bertine niet was aangeraakt. Een kil en leeg gevoel maakte zich van hem meester. Hij rende naar de wasmachine.

En ja.

Bertine was ook schoon.


---
Autobiografies, dit. Maar dan niet helemaal. Of eigenlijk, helemaal niet.

2 comments:

  1. Oh, pas nu heb ik het gevoel dat ik je echt ken, Pepijn.

    ReplyDelete
  2. Heb jij een wasmachine?

    ReplyDelete