Pandora

Professor Remaud wist het zeker: vandaag zou hij de graftombe openen. Eindelijk de geheimen van de voorvaderen ontsluieren! Zijn hele leven al was de hoogleraar archeologie & kunstgeschiedenis gefascineerd door deze tomben zonder ingang: welk een architectuur! Hoe groots moest de koning die hier begraven was zijn geweest, dat er zulk een monument voor hem opgericht was! Remauds collega had al becijferd dat het tienduizenden jaren her moest zijn geweest dat de tombe als een machtige koepel boven de grond had gestaan. Helaas waren de tekens op de buitenkant ervan, voorzover ze nog zichtbaar waren, onontcijferbaar gebleken. De naam van de koning werd voortdurend herhaald, maar er was door geen enkele geleerde enig aanknopingspunt in dit ouderwetse schrift gevonden. En zo bleef de tombe, eeuwen geleden al gevonden door archeologen, eeuwenlang een volkomen raadsel.

Nu echter, dankzij de nieuwste sonortechnieken, had Remaud de zwakste plek in de constructie gevonden, waar hij heel secuur een gat in zou laten maken zonder dat de koepel daar wezenlijke schade van zou kunnen ondervinden, maar waardoor er eindelijk antwoorden te geven zouden zijn op de eeuwenoude vragen: welke wereldmachtige heerser had hier zijn laatste rustplaats gekregen? Wat zouden er verder voor aanwijzingen te vinden zijn over die schimmige periode uit de geschiedenis van de mensheid? Zouden er snuisterijen bij het lichaam zijn gelegd die de geschiedschrijving op haar grondvesten zou doen trillen?

Met een trillende, geëmotioneerde stem gaf Remaud het bevel aan zijn werkers de koepel te openen. Daarna daalde hij als eerste de tombe in, gevolgd door journalisten van alle belangrijke media.
Remaud zou in de maanden daarna ook de eerste zijn om te sterven. De paar haren die de professor nog had vielen snel uit en hij ontwikkelde tal van gezwellen voor hij stikte in zijn eigen vocht. De aanvankelijke algehele teleurstelling in de stad bij het aantreffen van louter brokken puin en geen lijk, noch een historische schat, maakte geleidelijk aan plaats voor een sentimenteel bijgeloof, en vervolgens voor een blinde paniek, toen iedereen in de stad last kreeg van dezelfde ziekte als Remaud. Nadat de stad volledig ontvolkt was sloten de monarchen hem af van de wereld en lieten ze door hun geschiedkundigen optekenen hoe de stad Sinkria getroffen was door de Wraak van de uit zijn eeuwige slaap verstoorde Hoge Koning DANGER! RADIOACTIVE WASTE.

Dit was een verkorte weergave van de wedervaringen rond de fatale opgravingen van professor Remaud, uit de tomben gevonden onder de Koningsstad Sinkria, in het jaar 1798 (wat ongeveer neerkomt op 12971 volgens de huidige tijdrekening).

van verrechtsing en uitholling

*Raapt onderkaak weer langzaam op van vloer

Seriously. Wat is er hier gebeurd in die paar weekjes dat ik aan de andere kant van de wereld zat? Waarom wordt een activist die inmiddels zijn dwalingen inziet en zijn visie via parlementaire weg probeert te verwezenlijken, waarmee de democratie als systeem weer de overwinnaar is, buiten dit systeem geplaatst waarmee het effectief wordt uitgehold? Waarom steunt een tot voor kort serieuze partij een beweging tegen een minister die als persoon niets anders deed dan het recht verdedigen van een medium om informatie die eenmaal op straat ligt te publiceren? En ontbreekt het deze beweging ten enenmale aan enig historisch besef, door onverkort met de bril van 2008 naar de jaren tachtig te kijken? Ik mag hopen van niet, ook al houdt dat in dat VVD, PVV & Rita zich welwillend lijkenruikend laten meeslepen in de hetze van GeenStijl/Telegraaf/Volkskrant.

Gelezen: eea

Vakantie gehad, dus eindelijk weer eens gelezen. Of nou ja, vooral herlezen.

Julian May, The Many-Colored Land
The Golden Torc
The Nonborn King
The Adversary
Intervention
Jack the Bodiless
Diamond Mask
Magnificat
Herherherherherlezen dit. Het blijft een van mijn favoriete sf-series, met een uitwerking van de theorieën van Pierre Teilhard de Chardin maar dan in een wereld zoals de onze, met dus vooral mensen die stelselmatig maar niet willen deugen. Dat May zo overtuigend zoveel neuroses en psychoses kan neerzetten komt vast omdat ze vrouw is. En oh ja, ik koester nog immer uitermate veel sympathie voor het personage dat meer doden op zijn geweten heeft dan Hitler, Stalin, Mao, Hirohito en Truman bij elkaar. Prachtig.

Terry Goodkind, Confessor
Deel 11 van zijn serie en eindelijk is het voorbij. Dat had ie dus moeten doen ergens na deel 4. Maar dat wilde ie niet, en duidelijk nog steeds niet: het einde is raar abrupt; in de laatste 100 pagina's wordt alle ellende die in de voorgaande 10.000 pagina's is opgebouwd wel héél snel opgelost. De Endlösung is dan nog wel mildly interesting, maar je hebt en houdt medelijden met een wereld wanneer blijkt dat de ongelofelijk stupide hoofdpersonen het beste blijken te zijn dat die wereld te bieden heeft.

Louis Paul Boon, Het geuzenboek
De opstand der Nederlanden, door LPB bijeengeraapt vanuit kronieken & pamfletten en ge/herschreven. Op zich niets nieuws, maar wel fijn, vooral de (selectieve) verontwaardiging die bijkans van de pagina's afdruipt, vooral t.o.v. De Zwijger.

Ben Elton, Stark
Heel fijn boek. Elton beschrijft op een heel humoristische wijze een moderne apocalyps en hoe het kapitalistisch systeem dit opvangt. Je zou er bijna cynisch van worden...