scholè

Hoera, vandaag is het precies 108 jaar geleden dat het verplicht werd dat kinders van tussen de 6 en 12 naar school gingen. En zoals elke historicus wel weet, door een vreemde samenloop van omstandigheden, want één van de verklaarde tegenstanders brak door een val van zijn paard de dag voor de stemming zijn sleutelbeen waardoor hij de stemming niet mee kon maken en de leerplichtwet met 50 voor en 49 stemmen tegen nét door het parlement geloodst werd.

Baron Schimmelpennick en zijn biek
doen beiden aan politiek
De baron zei: "Tegen, zonder manco";
de schimmel zei: "We stemmen blanco."
Zo werd Borgesius' Leerplichtwet
door paardepolitiek gered.

Zo zie je maar weer, een eeuw voordat iemand van de Partij voor de Dieren had gehoord, hadden de beesten het al voor het zeggen.

Gelezen: boekenweekgeschenk

Bernlef, De pianoman

Een fijn, kort verhaaltje voor tussendoor. Een bij vlagen humoristisch aandoende confrontatie van de noord-Nederlandse stugheid geplaatst in de hypes van onze tijd. In feite een vlak verhaal, met een plot die zich laat raden - maar dat hindert geen moment, want Bernlef is en blijft een fantastische verteller. Je glijdt dan ook door het verhaal heen als de trein door de grijze polder.

'Je wordt lichter als je praat, weet je dat?'

Five years

De jaren 1940-1945 staan in ons collectieve geheugen gegrift. Nederland heeft geleden onder de brute invasie, bij velen gesymboliseerd door de vreemde soldaten, het gestamp van hun laarzen. Eenieder die de invasie heeft meegemaakt herinnert zich zijn of haar persoonlijke ontberingen. En de familieleden, vrienden of plaatsgenoten die verdwenen en nooit meer terugkwamen.

Soms kunnen vijf jaren heel lang duren.

Vandaag is het vijf jaar geleden dat de oorlog in Irak begon. Het leed dat de Nederlander heeft ervaren in zijn vijf jaar, is de Irakees helaas ook niet bespaard gebleven. De invasiemacht van landen als de VS, GB en Nederland heeft het geweld in het land vertwintigvoudigd. Velen hebben familie, vrienden en plaatsgenoten verloren.
Het aantal slachtoffers leidt helaas vaak tot semantische discussies in pers en nieuwe media. Er zullen altijd slechts schattingen zijn tot na tientallen jaren door historici de echte balans kan worden opgemaakt. Met de huidige schattingen van tussen de 150.000 en 1,2 miljoen slachtoffers kan men verder ook niet veel. Elke is er één te veel.

Ik ben er trots op dat ik destijds behoorde tot een van de 8 miljoen mensen die wereldwijd de straat op ging om tegen de oorlog te protesteren, maar ik vind het uitermate verschrikkelijk dat ik gelijk heb gekregen.

tja..

Moet ik er iets over zeggen? Mja. Dan doe ik er aan mee, hè. Terwijl van alles en iedereen zich al zo op zit te naaien (met name door de niet aflatende publicatiedrift van de Nederlandsche media) terwijl er helemaal geen nieuws te melden valt. Tegenstellingen worden gecreëerd over louter fantomen.

Niets gezegd hebbende blijf ik van mening dat Vrijheid van Meningsuiting niet het recht geeft om rücksichtlos te kwetsen.

Gelezen: Lunar Park

Bret Easton Ellis, Lunar Park

Hoe dit boek te omschrijven? "Literatuur" geeft het veel te veel eer, "horror" klinkt juist weer te oppervlakkig. Laten we het houden op een boek dat op niet onverdienstelijke wijze beide combineert tot een pageturner, met een moeizame vader-zoon relatie als middelpunt en hallucinerende franjes daaromheen. Vast voer voor een leuke leesclubavond, met voor- en tegenstanders van dit boek - en de schrijver.

I was forced into another meeting (...) discussing (...) a book club someone had just started - and when I suggested that they begin with one of my books I was met with what could only be described as "uneasy laughter".
p. 55-6