In de Verdonkhoek

Graag had ik een intelligente, scherpzinnige, desnoods humoristische post gemaakt over de gebeurtenissen van de afgelopen weken gemaakt.

Maar ik begrijp het niet.

En verder dan "Verdonk is een kankerhoer en half Nederland laat zijn fascistische aard zien en ik snap niet waarom de NSB destijds nog relatief klein is gebleven en ik wil massale genocide van de Onderbuikers en waarom roept Beatrix niet intussen Stikken jullie maar ik emigreer terug naar Duitsland en waarom is dit land nog niet economisch en cultureel geboycot door de rest van de wereld vanwege de grove schending van mensenrechten en sterf toch allemaal" kom ik niet echt. Dus dan is het maar beter mijn waffel te houden en verder te werken aan mijn scriptie. Hoewel ik het grote aantal gele vla genocide scenario's op Hoog Catharijne of tuincentra dat deze dagen mijn geestesoog voorbijtrekt niet los kan laten.

´Een inrichting...´ (3)

Nobody knows you when you're down and out

Na twee jaar genieten, elke dag een kwartier van de sublieme verhoorspelisering van Het Bureau van Voskuil, is er vandaag een einde aan gekomen. Tegelijkertijd met de pensionering van mijn eigen vader zit Maarten Koning zich thuis te verbijten in de VUT, zich realiserend dat de Gideonsbende die hij in zijn afdeling zag beklijft als een herfstblad aan een dode boom.

De mens is slecht... en ergens is dat een geruststelling.
Dan hoef ik me ook niet schuldig te voelen als ik de mens even buiten mijn wereld wil sluiten.

--
Een inrichting (2)
Een inrichting (1)