Stage in de stad: Gelderlander

Onderstaand artikel hebben Halima en ik geschreven als impressie van onze stage bij De Gelderlander...

“Een genuanceerde snelkookpan”
Halima & Pepijn op bezoek bij De Gelderlander

NIJMEGEN, 16 maart – van onze raadsleden
Alle raadsleden kregen de kans om binnen de gemeente of bij externe organisaties een dag of een dagdeel mee te lopen en wij hadden altijd al willen weten hoe het er op een redactie aan toe gaat. Op 16 maart was het dan zover en gingen Halima de Baedts-El Karouni (PvdA) en Pepijn Oomen (GroenLinks) een dagje meelopen met de redactie van de Gelderlander gevestigd in Nijmegen. Als lokale politici ken je het regionaal blad en vraag je je soms af hoe er op de redactie wordt gewerkt en welke keuzes er gemaakt moeten worden voor het wel of niet plaatsen van een stuk. Als het geplaatst wordt is het ook nog eens heel erg belangrijk waar het geplaatst wordt, in het Algemene deel, regiogedeelte of het Nijmeegse katern.

Werkoverleg
Na een kopje koffie en huishoudelijke mededelingen begon het werkoverleg. Dit is het overleg waar iedere redacteur de anderen meedeelt aan welk stuk hij of zij werkt en wat de stand van zaken is en wordt de krant van de dag daarvoor besproken zowel inhoudelijk als ook het gebruikte fotomateriaal. Onderwerpen varieerden van een artikel over insecten tot en met onderzoek naar cultuurhistorie. Het teamwork is erg belangrijk om dagelijks tot een mooie krant te komen. Gelukkig was de sfeer op de redactie erg goed. We voelden ons helemaal een deel van het team.


Aan het werk!
Ook wij werden aan het werk gezet en mochten nadenken waar wij een stuk over wilden maken. De aardbeving in Japan was nog gesprek van de dag en daarmee werd dus ook het onderwerp kerncentrales en de gevolgen daarvan weer actueel. Niet zo heel ver van Nijmegen vandaan in Dodewaard staat ook een kerncentrale, weliswaar ontmanteld maar hoe ervaren de mensen nu uit Dodewaard het en houdt het mensen nu meer bezig naar aanleiding van de ramp in Japan?

We gingen apart van elkaar achter de pc zitten voor research en kwamen snel uit op een aantal interessante beginpunten zoals Ad Lansink, die de stichting voorzit die over de ontmanteling gaat, en de Gelderse Milieufederatie, die een aantal van de anti-kernenergie actievoerders nog in zich herbergt. Ondertussen was er al een fotograaf geregeld in Dodewaard die ons om 12 uur op de foto zou zetten voor de kerncentrale. Dat werd dus haasten! Zonder plan maar wel met een pen en een paar vellen papier stapten we de auto in richting Dodewaard. Onderweg bespraken we wat we zouden kunnen doen.

Foto maken was zo gepiept en we kregen als tip om naar een restaurant iets verderop te gaan om mensen te spreken die de bouw van de kerncentrale van dichtbij hebben meegemaakt.

De behulpzame eigenaresse stond ons te woord en vertelde breed uit over haar ervaringen met de kerncentrale en over de mensen in het dorp. Wij wilden nog meer mensen spreken dus zetten we ons ritje door naar het centrum van het dorp en bevroegen de mensen aldaar over hun ervaringen. Ondertussen moesten we niet vergeten om ook aantekeningen te maken.

De gesprekken met de aardige gepensioneerde heren verliepen vlot en zo hadden we toch al heel wat informatie verzameld voor ons artikel. Het artikel zou namelijk geplaatst worden in het algemene deel dus we moesten wel met een goed verhaal op de redactie komen.

Deadline was vijf uur (de redactie heeft over het algemeen meer tijd, maar wij hadden nog zoiets te doen als een politieke avond…) en we kwamen ver over drieën pas terug op de redactie. Efficiënt als we zijn richtte Halima zich op de verhalen van de mensen die we in Dodewaard hebben gesproken en schreef Pepijn over de informatie uit de telefoongesprekken en feitelijke informatie over de kerncentrale. De stukken werden netjes op tijd samengevoegd, gecorrigeerd en ingeleverd.

Rondleiding
Gelukkig hadden we nog tijd voor een rondleiding door het hele gebouw die verzorgd werd door Rob Jaspers, waarbij we onder meer een interessante discussie hadden over de rol van de nieuwe media: welke positie heeft een krant als De Gelderlander daarin? Moet de krant zich richten op supersnelle maar niet altijd betrouwbare berichtgeving, of zich juist profileren als het wat langzamer opererende maar écht nieuws brengende en duidende medium? We hadden die dag al aan den lijve ondervonden hoe haastig het maken van een dagelijkse krant is: het ontbreekt een dagbladjournalist eigenlijk aan tijd om veel nuanceringen aan te kunnen brengen in zijn berichtgeving. Hoe moeilijk wordt dat wanneer een krant besluit zich nog veel meer te richten op een berichtgeving à la minute? Helaas en ironisch genoeg ontbrak ons de tijd om hier nog verder over te filosoferen – zowel wij politici als journalist Rob Jaspers moesten op tijd zijn voor de politieke avond op het stadhuis.

De volgende dag openden we met veel verwachting de nieuwe editie van De Gelderlander en we werden niet teleurgesteld: daar was heel pagina 5 ingericht met onze artikelen (‘We lagen er niet wakker van en we liggen er nog steeds niet wakker van’ en ‘Dun bevolkt en ook nog streng gereformeerd’), aangevuld met nog wat extra research door Rob Berends. Een ondanks de hoge tijdsdruk verbazingwekkend genuanceerd stuk over de ervaringen met de kerncentrale in onze regio: het blijkt mogelijk, maar het kostte ons veel energie. We hebben dan ook nog meer respect gekregen voor de redactie die dagelijks in de snelkookpan genaamd ‘Gelderlander’ functioneert. Het was ons een eer daar een dag van deel uit te mogen maken!