Mijn neef is dood.
Hij leed aan korsakov, maar een hartaanval was hem fataal.
Hij stierf vorige week dinsdag en werd afgelopen vrijdag pas gevonden. Omdat de buurvrouw geklaagd had over de TV, die dag en nacht op een redelijk onacceptabel hoog volume stond.
"Een eenzame, tragische dood," belde mijn moeder. "En, naar ik vrees, symptomatisch voor zijn leven."
"Ja," beaamde ik, nog wat verdoofd door het nieuws.
Nu twijfel ik.
Misschien was hij eenzaam, maar in hoeverre kan ieder van ons niet hetzelfde overkomen? Als ik ter plekke zou neervallen, hoe lang zou het duren voordat iemand erachter kwam? Mijn huisgenoten zijn wel gewend dat ze mij af en toe dagen niet zien. Dan ben ik weg, of heb ik me opgesloten in een behoefte aan privacy. Mijn beste vrienden? Die zitten aan de andere kant van het land. Wat zullen ze doen als ik dagenlang de telefoon niet beantwoord?
En, erger nog, de andere kant op: wat kan ík doen als ik me zorgen maak om één van mijn vrienden en ik krijg geen contact?
Eén van de verworvenheden van onze moderne wereld - de privacy - heeft ook zo zijn problematische kantjes. Verderop in dat spectrum staat namelijk een gevaar: isolatie. Ik hoop dat niet te hoeven meemaken.
We're afraid of everyone
Afraid of the sun
Isolation
The sun will never disappear
But the world may not have many years
Isolation
- John Lennon
Posts
Mij zouden ze ook op een vrijdag vinden. Denk ik. Misschien pas op zaterdag.
ReplyDeleteEen overbuurman in goedereede is een paar maanden terug ook pas na een paar dagen aan de keukentafel gevonden. Vandaar dat het licht snachts brandde.
Maar die is nooit aan korsakov toegekomen.
Hoi Pep,
ReplyDeleteNa het lezen van deze toch wel ietwat deprimerende post van je, vind ik dat ik toch even moet reageren.
Eerst en vooral natuurlijk: gecondoleerd met je verlies. Ik heb geen flauw idee wat korsakov is (dat zoek ik zo dus wel op, maar het is vast erg genoeg.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik niet denk dat jij bang hoeft te zijn voor isolatie. Natuurlijk zitten de meeste vrienden van je ver weg enzo, maar dat maakt ze niet minder vriend. Bovendien ben je pas, wat, 26? En ik ken bijna niemand die zoveel te doen heeft als jij. En bovendien moet je in 2000 en zoveel naar mijn opera komen kijken en daarvoor moet je nog vermoord worden door een of andere extremistische groepering. Kijk, met zo'n boordevol schema, kun je niet snel in isolement geraken ;).
Wat ik zou doen als je dagenlang de telefoon niet oppakt? Hm. Dat weet ik niet. Mailen, schrijven pmen. Nog eens bellen. Rondbellen naar anderen. Wat jij kunt doen als je een ander niet kunt bereiken? Mailen, schrijven, pmen, rondbellen? Op zulk moment vind je wel een oplossing denk ik. Misschien zou je eens kunnen langsgaan?
Anyway :) Ik hoop dat je dit leest, tussen alle drukte door!
Liefs vanuit de eenzame coulissen!