Zuiver komen

Ik wil ooit gaan promoveren. Op de Reactie op de democratiseringsimpuls van D'66, Nieuw Links en dat soort jongerenbewegingen. Uit die reactie spreekt vooral een ander soort democratiebeleving, een interessant verschil dat tot op de dag van vandaag actueel blijkt en blijft.

Eén van de meest markante figuren uit die reactie - en derhalve de hoofdrolspeler in mijn voorbereidende scriptie - is Johan Scheps. Een strikte christen - én revolutionaire socialist. Voor hen die vinden dat dat niet kan, wijzend op Marx en Weber, heeft Scheps zijn weerwoordje wel. Zelfs een weergedicht. Ofwel, de Rode Droom als iets hoogs religieus. Meesterlijk.

Zuiver komen

Die tot het Socialisme komt,
vol eigen zelfbegeeren.
In roode massa samendromt,

om op dit zondig menschen-zijn,
zijn wereld te funderen,
die bouwt een wereld van den schijn.

Die tot het Socialisme gaat
vol eindig zelfverlangen.
Te midden dezer massa staat,

om voor dit eigen zelfgewin,
een wereld te ontvangen,
die treedt het roode rijk nooit in.

Die zich het Socialisme geeft
vol eigen zelf verwachten.
Met roode massa medeleeft,

om voor dit eigen zelfbejag
vervulling te betrachten,
voor dien komt nooit de roode dag.

Die voor het Socialisme strijdt
voor eigen lust beveiligd.
Met heel de massa mede-lijdt,

die viert het zuivere menschheids-feest,
dien wordt het al geheiligd,
door krachten van den Pinkstergeest.

'Zuiver komen' (2 jan. 1939), in J.H. Scheps, Geloof en Vertrouwen. Verzen van en in benauwenden tijd (Den Dolder 1941), na de oorlog herdrukt in Scheps inventariseert deel 1 (Apeldoorn 1973), 469-509, aldaar 473.